خوش خیال

چه زیبا بود که فردایی نیاید
	همان امروز که رفت باز هم بیاید
چه زیبا بود جوانی ماندگار بود
	چو خم گشتی دگر دیری نپاید
چه زیبا بود سخن برچیده می‌شد
	صفای دل سر میز چیده می‌شد
چه زیبا بود کلامی گر میامد
	به قبلش پخته و سنجیده می‌شد                            ******
چه زیبا بود زبان را با دروغ بیگانه می‌شد
	همه کاخ ریا می‌ریخت و هم ویرانه می‌شد

                                                       هر عاقل را که دیدم خود ز عقلش در عذاب بود 

                                                                         چه زیبا بود که دل عاقل نبود دیوانه می شد 

 

                                                          

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @ 

گزیده ای از شعر شکایت

 

ما را چرا زائیده‌اند
	خود رفته آرامیده‌اند
آنان که ما آورده‌اند
	این روز ما ندیده‌اند

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan  @ 

|

ساخت کد آهنگ و موسیقی

حقیقت

من آییــن و طـریقت را نمی‌خواهم
	من این زهــر حقیــقت را نمی‌خواهم
حقـــیقت راچــــــویابی تلخِ تلخ است
	من این فتـــح و غنیمت را نمی‌خواهم
مــــــراد من همان نادانی و بی‌خبریست
	من از تو هیچ فضیلت را نمی‌خواهم
ضمیرم را زدانــــــــایی تو پـاک ساز
	عذاب و رنــــج بیشتر را نمی‌خواهم
رهایم کــــــــن به رویـــــــــای خیـالم
	که من پند و نصیحت را نمی‌خواهم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @ 

 

احوال درون

 

کس ندانست  پریشانی احوال تو را
	پیشگو به غلط گفت آینده و هم فال تو را
غرق شدی، ناجی نشنید فریاد تو را
	شاید شنید، بها نداد تو و امثال تو را
باور نشد طبیب کهنگی زخم تو را
	چون او دید سکوت و لب خندان تو را
تب از درون سوزد و گلگون از برون
	علاج نیست تب داغ و درد پنهان تو را
باغ تو پر شکوفه شد، اما چه سود
	میوه نداد شیرین کند کام تو را
چشم حسد دریده شد بر شکوفه‌ها
	شکوفه رفت، علف گرفت باغ تو را
حاضر را تو دادی که مضارع را بسازی
	از کف بربودند ماضی و هم حال تو را
تو خود غوطه‌وری در ظلمت خویش
	حسرت برند خوشی اقبال تو را

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @  

معما

 

بیا ساقی دمی ساز و یکی بزمی به پا کن
	طبیبم باش، ز درد و غم مرا امشب رها کن
بیا ساقی که امشب درد و رنجم بی شماره
	به جای دیده، قلبم لحظه‌ها را می­شماره
بیا ساقی که هر مِی را چشیدم ناگواره
	چرا که دل خراب آن دو تا چشم خماره
بیا ساقی که من از پُـرکسان و بی کسانم
	مِی نخواهم، بر مصاحب خود به محفل می­رسانم
به هرکس می­رسم همچون خودم تنهای تنهاست
	در پس سیمای او هم بار سنگینی ز غم‌هاست
به هرکس می‌رسم در خود سوال و یک معماست
	ز اول تا به آخر، کاشکی و افسوس و امّاست
پس بیا ساقی بساط عیش و عشـرت را به پا کن
	خانه ی حسـرت بریز و خانه­ای نو تو بنا کن

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @ 

 

از غمت مگو

 

هر چه فغان از غم دنیا کنی
	هر روز و شب شیوَن و غوغا کنی
جامه به تن پاره کنی، بَردری
	سوز نـهـان را تـو هـویدا کنی
هیچ نشود چاره و درمان تو
	جز تو خودت کوچک و رسوا کنی
***
بار غم گر باز شود سنگین‌تر است
	چون سیاهی آب خورد رنگین‌تر است
بار غم را خاک سپار و کـس مَگو
	دل بسوزد بر تو کس ننگین‌تر است
***
هرچه غم گویی ، غمت افزونتر است
	هر چه دل را باز کنی، پر خون‌تر است
گر نشینی پای حرف‌های دلت
	این دل مجنون ز پیش مجنون تر است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @  

تاک

تا که گفتیمش یکی را از ته دل ما سلام
	زَهر دوستی را چشیدیم ما به جسم و هم که جان
تا که گفتیم ما کلامی از جوانی و بهار
	بادی برخاست و ز طوفانش خزان شد این جهان
تا که خواستیم ما بنوشیم جرعه‌ای از می ناب
	سرکه را دادند به ما در خمره ­ای جای شراب
سرکه نوشیدیم ، خیال کردیم شراب ما خورده‌ایم
	دهان ترش شد، گمان کردیم که لذت برده‌ایم
به خود گفتیم چه مستیم و عجب مست کرده‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم کاری زبردست کرده‌ایم!
***
رندی آمد سوی ما، دیدش که ما در خمره‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم، اما هنوز پژمرده ایم
گفت اگر مدهوش و مستی پس چرا آزرده‌ای
	گر که شادی پس چرا غمگین و هم افسرده ای
***
تا که بوئید خمره را آگاه شد از احوال ما
	هم گریست و هم بخندید بر پریشان حال ما                 ***
تاک همان تاک است و انگوری که بر شاخ است همان
	آب همان آب است و آفتابی که بر باغ است همان
هر چه شد در این گذر، اندر درون خمره شد
	مِی کتابش بسته شد، کل کتاب دو جمله شد
"  گر که انگور مِی نشد، پا خورد و آخر سرکه شد      هم ظرف آن شد جابه جا، هم بین راه دستخورده شد  "   ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @

                                         

سرکه فروش

بگذشت بهار و بلبل به چمنزار نیامد

                                        دلبر همه جا رفت، به بالینِ منِ زار نیامد

اینهمه گل، برکف ما به جز تیغ و به جزخار نیامد

                                        عالمی دوست، بَر ما به جز آن یارِ ستمکار نیامد

همه پر شور و بر این حزن پر اندوه ما

                              یک صوت خوش و نوای غمساز نیامد

در جمع مستان ما نشستیم خمار

                                        شب طی شد و آن ساقی دمساز نیامد

به هر میکده رفتیم، همه سرکه فروش بود

                                        کام تلخ و یکی ساغر پر شراب نیامد

دل به دریا چون زدیم خشکیدش

                                        در طالع ما، به جز کویر و جز سراب نیامد

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

یادی از کودکی

یادش بخیر اون روزای کودکی را                           لیموناد و آبنبات و پولکی را

یادش بخیر اون بازی الک دولک                           غافل بودیم ز گردش چرخ و فلک

چرخ و فلک تو اون روزا یه بازی بود                    کمتر کسی از آدما ناراضی بود

یادش بخیر، شب‌ها توی تابستونا                          جامونا مینداختیم رو ی پشت بونا

مادر می‌گفت  ابر هوا ، نرین بالا                    کی گوش می‌داد، همه بودیم سر به هوا

یادش بخیر زمستونا و کرسیا                                  جلو درا ،  گالِشا و اورُسیا

یادش بخیر اون شب عید و کفش نو                   ذوق می­کردیم که می­خوردیم ما پلو       

یادش بخیر درس و کلاس و مدرسه                        مشق شب و ترس از حساب و هندسه

یادش بخیر معلمای شیک و پیک                           مداد  شیر نشان و اون خودکار بیک

یادش بخیر اول ابتدائی را                                    همون ابتدای ابتدایی را ...

با هم میخوندیم که" بابا نان داد "                       کس نمیگفت:" برای نان جان داد" 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

سایه ایستاده

 

هر چه گفتم من، تو هرگز نشنیدی

                                              نیازم نفسی بود و تو بر من ندمیدی

هر چه زنهار به تو دادم از خطر

                                              هر چه گشتم در پی­ ات من در به در

هر چه از خود کندم و بر تو زدم

                                              شاید بتوانم که تو از دست ندهم

                               ***

هر چه گفتی، من خموش ماندم به جا

                                            به هر بیراهه رفتی من نپرسیدم کجا

هر چه قهر کردی، من نوازشها زدم

                                            هر چه طبل جنگ زدی، من طبل سازش‌ها زدم

هر چه تو طوفان شدی، من صخره‌ی آرام شدم

                                          هر چه تو عصیان شدی، من دور ز هر طغیان شدم

آخرش رفتی و من تنها شدم

                                          سایه‌ای بودم، ز ناچاری خود بر پا شدم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید       sher_dar_sokhan @