شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

در این صفحه آخرین آثار ، اشعار ، کتاب های چاپ شده ، اشعار به صورت دکلمه و آخرین خبر‌ها در مورد شاعر ارجمند جناب آقای محمد ریاضت قرار خواهد گرفت.

۲ مطلب در آذر ۱۳۹۶ ثبت شده است

زمستان است چرا بر شهر ما برفى نبارد ؟                           چرا این آسمان با این زمین کارى ندارد؟
ز هم بیگانه ودرشهر خود غربت نشینیم                               چرا هیچ دل به دل هاى دگر راهى ندارد؟
                                                                   ***
چرا آبی نداریم تا گِل آلودش کنیم خود؟                                یکى شادى نداریم، درد جانسوزش کنیم خود
چرا مهتاب نمى تابد بر این شهر بار دیگر؟                          که خاموش یا که تعویض ما به پیه سوزش کنیم خود
                                                                  ***
چرا درمان نداریم تا که ما دردش کنیم خود؟                        کجا یابیم یکى ناجى که ما غرقش کنیم خود
چرا نیست بهر ما درمانگر و حاذق طبیبى ؟                         که آزارش دهیم تا راهى مرگش کنیم خود
                                                                  ***
چرا باغی نداریم  که در آن انگور بکاریم  ؟                       بخشکانیم خود انگور را که در آن  گور بکاریم
چر باران  نمى بارد در این شهر بار دیگر ؟                       که جاى شکر نعمت لعن ونفرینش سپاریم
                                                                  ***
سپید برف را چرا بارد در آن شهر که من هستم                 که نیکى را لگد کردم من و خود ستم هستم
تا من و من ها در این شهریم، دگر برفی نبارد                  که من ها زشتى اند و من پى اهرمن هستم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                           sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت

میان جنگلم، وقت غروب است

 

شب رسید و مقصد من راه دور است

هر قدم که می‌روم واپس نتوانم نگریست

 

چه تاریکتر از آن است که بود لحظه‌ی پیش

گر پیش روم چه امید به نجات است

 

گر بمانم، بسی این شب دراز است

گر که برگـردم و واپـس بـروم

 

از کجا دانم که آن چاره ی کار است

پس تاریک‌تر از آنست

 

چو به راست بنگرم تردید کنم،

 

                    شاید که چپ روشن‌تر از آنست

با خود اندیشه کنم، گناه من نباشد که شب است

 

محیط من آوای وحش و جنگل است

ظلمت اگر هست چرا روزنه‌ی نور نیست

 

هرچه در این عالم است با یکدگر جور نیست

مگر نگویند زمین بزرگ و هم فراخست

 

آنچه نصیب ما نشد یک کوره راه است

                  ***

ناگه نگهم خیره بر آسمان شد

 

چشم گشاده بر نور ستارگان شد

نجوایی به گوش دل شنیدم

 

نجوا کننده در نهان و من ندیدم

                  ***

" برخیز وبگشا پر و پرواز کن

 

راه خود به آسمان تو آغاز کن

زمین رها و زمینی فراموش کن

 

ستاره در آغوش گیر،

          دگر هرچه چراغ است تو خاموش کن"

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت