در خیال سیمرغ

سنگش پراندیم جغدی چو آمد سوی ما
	بانگ برآمد، کو سیمرغیست در هوا
ما نه مرغ و نه سیمرغ دیده بودیم
	از کویر تازه به کوه رسیده بودیم
عمری به دنبال آب دویده بودیم
	هر بار به سراب رسیده بودیم
تابش مهتاب به شنزار چشیده بودیم
	آتش آفتاب به نیزار ندیده بودیم
وصف مَرغ و علفزار شنیده بودیم
	جنگل انبوه به این زار ندیده بودیم
ما زهره ی مار کشیده بودیم
	دندان  کفتار  ندیده  بودیم
ما از شکار بسی شنیده بودیم
	شکار شده در دام ندیده بودیم
پس باورمان شد آنچه شنیدیم
	همره جغد شدیم،  به خیال آنکه با سیمرغ پریدیم

                                                                                                

   ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @                                                               

بی خبر در دام

       

 

 

ما همان متن کتابیم

                                که ز مطلب خارج و در حاشیه افتاده ایم

ما همان اشعار نابیم

                               که غلط خوانده شد و از قافیه افتاده ایم

ما همان سرو بلندیم

                            که چنین خشکیده و در بیشه زار افتاده ایم

ما همان فرهاد به کوهیم

                            بیستون ها کنده و حالا ز پا  افتاده ایم

ما همان شبگرد مستیم

                              راه خویش گم کرده و در کوره راه افتاده ایم

ما همان بینای کوریم

                            در گریز از چاله ها ، حالا به چاه افتاده ایم

ما همان اشتر لنگیم

                           قافله رفته و ما تازه به راه افتاده ایم

ما همان ماهی در آبیم

                           که در این تنگ بلور از بخت زار افتاده ایم

بسی هشدار دادیم هر کسان را ما ز دام

                           غافل از آنکه خود ما هم به دام افتاده ایم

ما را در اینستاگرام دنبال کنید               sher_dar_sokhan @

ایران من

 

                                 

ایران من ، ای وطنم                                  مهر تو در جان و تنم

پرسش بی پاسخ من                                   از تو چطور دل بِکنم؟

ای شمس و هم که قمرم                            ای مام و هم که پدرم

ایران من ، ای وطنم                                  از تو چطور دل بِکنم ؟

نه پاره ای از تن من                                 تو هستی جان و تنِ من

ای روح و جسم و بدنم                             قدس و حریم و حرمم

ای خاک پاک وطنم                                  از تو چطور دل بِکنم؟

گرچه که فرزند توام                                از خاک و از سنگ توام

گویند که بیگانه منم                                در خانه بی خانه منم

ای سمن و یاسمنم                                  سبزه و باغ و چمنم

ایران من ای وطنم                                  از تو چطور دل بِکنم ؟

ای شادی و هم که غمم                           ای تو نفس به هر دَمم

هر چه ستایشت کنم                               بهر پرستشت کمم

آیین و هم دینم تویی                              تاریخ زرینم تویی

ای وطنم ، ای وطنم                                از تو چطور دل بِکنم؟

ما را اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

نوروز

                                 

نوروز شده سیزده بدر			از شهر به شهریم در بدر
نه اینوریم نه اونوریم	راستیکه ما در بدریم
اسفند و اسفند دونمون			هیچکس نمیاد خونمون
همه با هم قهر می‌کنیم	اینم شده بهونمون
***
چهارشنبه سوریمون کجاست؟	اون پایکوبیمون کجاست؟
اون بُته و آتیش بازی			اون شادی و نه لجبازی
چهارشنبه سوریمون کجاست؟	از غصه دوریمون کجاست؟
قاشق زنی یادش بخیر                           هفت جد و آبا اش بخیر
با آجیل مشگل‌گشا			مادربزرگ میخوند دعا
چهارشنبه سوریمون کجاست؟	صبر و صبوریمون کجاست؟
کو تخم‌مرغ رنگ شده؟			کو هفت سین قشنگ شده؟
کو سفره‌های رنگارنگ؟	ساده ولی خوش آب و رنگ
کو دید و بازدیدهای عید؟			کو بوی مشک و بوی بید؟
کو عید و عیدی دادنا؟	از حال هم پرسیدنا
***
راستیکه عیدمون کجاست؟	نوروز که اینجا سرِ پاست
خود را فراموش کرده‌ایم			هر چه که داریم جا به جاست
هوای نوروز را می‌خوام	من عید دیروز را می‌خوام

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                     sher_dar_sokhan @    

سوته دلان

اى رهگذران،
                          بر من آواره و دیوانه نخندید
ا ی با خردان،
                         دل بر این گنبد دوّاره نبندید
ا ى ساده دلان،
                         ندهید دل بر این پیربزک کرده جهان
اى اهل جهان،
                         ازگردش این هرزهٔ هرکاره نرنجید
اى بى خبران،
                          گذرى و نظرى بر من افتاده کنید
ا ى سوته دلان،
                          یاد دیروز من وسرخى رخساره کنید
ای صاحب نظران
                          هرگز نکنید جور و جفا با دل خویش
هرچه گفت دل،
                         نه به یکباره، به دهباره و صدباره کنید

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

دَمی با او

خداوندا مرا بخشاى که یاغى گشته ام من                                     زبانم لال ز درگاهت فرارى گشته ام من
نمى دانم کدام حرف تو را باور کنم من                                       شکایت از تو دارم بر کدام داور کنم من؟
گر که شیطان را به خالق در عناد و در ستیز است                          بگو نقش من بنده در این دعوا چه چیز است
که خواند او مرا هر چه به ظاهر دلنشین است                              تو زنهارم دهى کان یک گناه آتشین است
تو گویى مِی نخور ، مردم میازار، روزه دارى کن                            ترک  خمر و باده  و  هم  میگسارى  کن
مر ا شیطان بگوید باده و مِى دلنشین است                                 خوشا مستى که اول آخر دنیا همین است
ز من خواهد نمانم منتظر بر حوریان را                                       بیابم ساغر و ساقى ، پشیز دانم جهان را
                                                                       ***
تو گویى"گر یکى برگى نیفتد من نخواهم                                    گر فلک با تو ستیزد، هم در افتد من بخواهم"
تو گویى "مى کنند رشد گر درختان ،من بخواهم                            گر نمانند و یکایک مى شوند خشک من بخواهم"
تو گویى "برف و باران گر ببارد، من بخواهم                                  یکى میشى  اگر  بره  نزاید  من  نخواهم
شب و روز و گذار این زمان را من بخواهم                                  کند شمس و قمر روشن جهان را من بخواهم"
                                                                  ***
پس خداوندا همه بو د و نبود  آراستهٔ توست                              هر آنچه هست ونیست اراده وهم خواستهٔ توست
بیا خالق مرا از بند شیطانت رها کن                                          بیا اى پاک  پاکان  خوبى  از  زشتى  سوا  کن
که تنها این تو هستى در تمام جسم و جانم                                 تو میتابی به چشمم تا به مغز استخوانم
تو هستى من، من هستم تو، که هر دو در هم هستیم                   اگر در من نباشى تو بگو پس ما چه هستیم؟
که من نزدیکتر از تو در کجا یابم به خویشتن                              که با من باشدش امروز و هم فردا که نیست تن

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                  sher_dar_sokhan @

مهتاب پیه سوز میشود

زمستان است چرا بر شهر ما برفى نبارد ؟                           چرا این آسمان با این زمین کارى ندارد؟
ز هم بیگانه ودرشهر خود غربت نشینیم                               چرا هیچ دل به دل هاى دگر راهى ندارد؟
                                                                   ***
چرا آبی نداریم تا گِل آلودش کنیم خود؟                                یکى شادى نداریم، درد جانسوزش کنیم خود
چرا مهتاب نمى تابد بر این شهر بار دیگر؟                          که خاموش یا که تعویض ما به پیه سوزش کنیم خود
                                                                  ***
چرا درمان نداریم تا که ما دردش کنیم خود؟                        کجا یابیم یکى ناجى که ما غرقش کنیم خود
چرا نیست بهر ما درمانگر و حاذق طبیبى ؟                         که آزارش دهیم تا راهى مرگش کنیم خود
                                                                  ***
چرا باغی نداریم  که در آن انگور بکاریم  ؟                       بخشکانیم خود انگور را که در آن  گور بکاریم
چر باران  نمى بارد در این شهر بار دیگر ؟                       که جاى شکر نعمت لعن ونفرینش سپاریم
                                                                  ***
سپید برف را چرا بارد در آن شهر که من هستم                 که نیکى را لگد کردم من و خود ستم هستم
تا من و من ها در این شهریم، دگر برفی نبارد                  که من ها زشتى اند و من پى اهرمن هستم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                           sher_dar_sokhan @

پرواز

میان جنگلم، وقت غروب است
شب رسید و مقصد من راه دور است
هر قدم که می‌روم واپس نتوانم نگریست
چه تاریکتر از آن است که بود لحظه‌ی پیش
گر پیش روم چه امید به نجات است
گر بمانم، بسی این شب دراز است
گر که برگـردم و واپـس بـروم
از کجا دانم که آن چاره ی کار است
پس تاریک‌تر از آنست
چو به راست بنگرم تردید کنم،
شاید که چپ روشن‌تر از آنست
با خود اندیشه کنم، گناه من نباشد که شب است
محیط من آوای وحش و جنگل است
ظلمت اگر هست چرا روزنه‌ی نور نیست
هرچه در این عالم است با یکدگر جور نیست
مگر نگویند زمین بزرگ و هم فراخست
آنچه نصیب ما نشد یک کوره راه است
***
ناگه نگهم خیره بر آسمان شد
چشم گشاده بر نور ستارگان شد
نجوایی به گوش دل شنیدم
نجوا کننده در نهان و من ندیدم
***
" برخیز وبگشا پر و پرواز کن
راه خود به آسمان تو آغاز کن
زمین رها و زمینی فراموش کن
ستاره در آغوش گیر،
دگر هرچه چراغ است تو خاموش کن"

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

فاصله

 

تو یک طلوعی، من آن تنگ غروبم
	تو چشمه ساری، من آن خشکیده رودم
تو آن شکوفه­ای بر شاخساران
	من تک درختی بدون ابر و باران
تو خود شروعی، منم نقطه پایان
	تو ناخوانده کتابی، مرا خوانده فراوان
تو آن گلبرگ طناز و پر از ناز
	من زمین خورده از این دنیای لجباز
تو هزاران در به رویت می‌گشایند
	گم گشته در خود،چون به رویت در کند باز
تو نوایی، تویی آغاز یک شعر
	من آن آهنگ خاموش، منم پایان آواز
تو نماز صبح را در سجودی
	من به مغرب جانمازم می‌کنم باز
تو آن جوانه­ای در انتظار گرما
	من برگ زردم در هراس و بیم سرما
تو خود پر می‌کشی به سوی پرواز
	من اندیشه کنم به قعر دریا
تو آن ستاره­ای منتظر ماه
	من طرد شده شهاب، در تیرگی راه
تویی آن زائری در راه زیارت
	من زیارت کرده و نایافته حاجت

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

کوکبان

 

شِکوه کردیـم پیش تـو ما از بـدی دگران
	ناله بردیم از علفزار ما بـه تیغ خیـزران
گله‌ها و ناله‌ها بی سود و هم بیهـوده بـود
	چون‌که ما خوبان بـدادیم در ره ما بهتران
ما  که بی منت بدادیم هرچه بـود دار و ندار
	در رهِ دلبر، رهـا کردیم هـزاران دلبـران
ما  بگشتـیـم در کویر دنبال یک آب روان
	در پـی گلهای یـونـجـه، هم که موج شبـدران

***

ما ز رودخانه گذشتیم و شدیم  مغرور بر آن
	ناگهان دیدیم که غرقیم ما به دریـا بیکران
تـو گـفـتی هست خدا بر من یکی و تو یکی
	پس چه شد با وعده ­ای رفتی به سوی کافران
ما که گفتیم در خزانیم پس برو با ما نیـا
	تو  گفتی گل دهند پاییز تمام کوکبان

ما را در اینستاگرام دنبال کنید             sher_dar_sokhan @