معما

 

بیا ساقی دمی ساز و یکی بزمی به پا کن
	طبیبم باش، ز درد و غم مرا امشب رها کن
بیا ساقی که امشب درد و رنجم بی شماره
	به جای دیده، قلبم لحظه‌ها را می­شماره
بیا ساقی که هر مِی را چشیدم ناگواره
	چرا که دل خراب آن دو تا چشم خماره
بیا ساقی که من از پُـرکسان و بی کسانم
	مِی نخواهم، بر مصاحب خود به محفل می­رسانم
به هرکس می­رسم همچون خودم تنهای تنهاست
	در پس سیمای او هم بار سنگینی ز غم‌هاست
به هرکس می‌رسم در خود سوال و یک معماست
	ز اول تا به آخر، کاشکی و افسوس و امّاست
پس بیا ساقی بساط عیش و عشـرت را به پا کن
	خانه ی حسـرت بریز و خانه­ای نو تو بنا کن

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @ 

 

از غمت مگو

 

هر چه فغان از غم دنیا کنی
	هر روز و شب شیوَن و غوغا کنی
جامه به تن پاره کنی، بَردری
	سوز نـهـان را تـو هـویدا کنی
هیچ نشود چاره و درمان تو
	جز تو خودت کوچک و رسوا کنی
***
بار غم گر باز شود سنگین‌تر است
	چون سیاهی آب خورد رنگین‌تر است
بار غم را خاک سپار و کـس مَگو
	دل بسوزد بر تو کس ننگین‌تر است
***
هرچه غم گویی ، غمت افزونتر است
	هر چه دل را باز کنی، پر خون‌تر است
گر نشینی پای حرف‌های دلت
	این دل مجنون ز پیش مجنون تر است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @