دایی جان ناپلئون

 

   بپرسیدیم ،

چرا هر روز یکی فتنه به راه است ؟

 به پاکستان و هندوستان چرا اوضاع خراب است ؟

 طالبان و هم  که داعش همچنان بر سر کارست؟

بگفتا ،

 شک نکن که انگلیس دستش تو کار است

بپرسیدیم،

 چرا روس را به اوکراین  در شکار است

تو گویی که پلنگی در پیِ جنگ با گراز است

 اقتصاد گر چه خراب ، بر عده ای وضع رو براه است

بگفتا ،

 شک نکن که انگلیس دستش تو کار است  

بپرسیدیم،

 چرا حال و هوای ما نَزار است

جوان ما چرا نشئه و یا دائم خُمار است

عجَم را نان خشک و بر عرب تُنگ شراب است

بگفتا ،

شک نکن که انگلیس دستش تو کار است

  بپرسیدیم،

 چرا بر دل قرار نیست ، بی قرار است

چرا صبحانه ی ما  همه روز وقت نهار است

چرا اخلاق دکتر ، هم که منشی زهر مار است

بگفتا ،

شک نکن که انگلیس دستش تو کار است

 

بپرسیدیم چرا خشک است زمین ، گر چه بهار است

چرا دریا پر از آب است ، ولی بر ما سراب است

چرا هر کس در اندیشه و در فکر فرار است  

بگفتا ، شک نکن که انگلیس دستش تو کار است

 

                                                                                                    

از خیش تا خویش

بر دوست این همه شعر آمد و بر خویش نیامد

از خویش به جز طعنه رندانه و تشویش نیامد

آن خیش که بِخورد بر دل خویش

 خیش ز خویش آمد و از هیچ نیامد

ازدوستِ شفیق هر چه صواب ،

  غیر شرّ بر تو از آن خویش  بداندیش نیامد

خانه شدش گر که خراب، ز طمع بود و ز آز

 زلزله بر دارِ خراباتی درویش نیامد

ما را در اینستا گرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @ 

آخر ، آغاز است

                        وقتش رسیده  ای دل ، پرهای تو  باز کنم                      بر بال تو نشسته قصدِ به پرواز کنم

                        ساز خودم ساز کنم ، نغمه پر آواز کنم                         باز من این راز کنم ، دَم من به دمساز کنم 

                        در همه جا جار کنم ،طلب ز همراز کنم                       همدمی بر من بدهد، ناز بکشم ، ناز کنم

                       عشق خود ابراز کنم ، نه بر تو آزار کنم                        راهی که آخر شده است ، ز آخر آغاز کنم

                      بر تو من اصرار کنم ، دورت ز انظار کنم                       من تو را جایی ببرم ، واقف به اسرار کنم  

                     نیت به درگاه کنم ، شب را به صبحگاه کنم                      روزه خود بشکنم و در سحر افطار کنم  

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                sher_dar_sokhan @

دواره ی تکرار

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

 

 

از غمت مگو

 

هر چه فغان از غم دنیا کنی
	هر روز و شب شیوَن و غوغا کنی
جامه به تن پاره کنی، بَردری
	سوز نـهـان را تـو هـویدا کنی
هیچ نشود چاره و درمان تو
	جز تو خودت کوچک و رسوا کنی
***
بار غم گر باز شود سنگین‌تر است
	چون سیاهی آب خورد رنگین‌تر است
بار غم را خاک سپار و کـس مَگو
	دل بسوزد بر تو کس ننگین‌تر است
***
هرچه غم گویی ، غمت افزونتر است
	هر چه دل را باز کنی، پر خون‌تر است
گر نشینی پای حرف‌های دلت
	این دل مجنون ز پیش مجنون تر است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @