فاصله

 

تو یک طلوعی، من آن تنگ غروبم
	تو چشمه ساری، من آن خشکیده رودم
تو آن شکوفه­ای بر شاخساران
	من تک درختی بدون ابر و باران
تو خود شروعی، منم نقطه پایان
	تو ناخوانده کتابی، مرا خوانده فراوان
تو آن گلبرگ طناز و پر از ناز
	من زمین خورده از این دنیای لجباز
تو هزاران در به رویت می‌گشایند
	گم گشته در خود،چون به رویت در کند باز
تو نوایی، تویی آغاز یک شعر
	من آن آهنگ خاموش، منم پایان آواز
تو نماز صبح را در سجودی
	من به مغرب جانمازم می‌کنم باز
تو آن جوانه­ای در انتظار گرما
	من برگ زردم در هراس و بیم سرما
تو خود پر می‌کشی به سوی پرواز
	من اندیشه کنم به قعر دریا
تو آن ستاره­ای منتظر ماه
	من طرد شده شهاب، در تیرگی راه
تویی آن زائری در راه زیارت
	من زیارت کرده و نایافته حاجت

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @