تاک

تا که گفتیمش یکی را از ته دل ما سلام
	زَهر دوستی را چشیدیم ما به جسم و هم که جان
تا که گفتیم ما کلامی از جوانی و بهار
	بادی برخاست و ز طوفانش خزان شد این جهان
تا که خواستیم ما بنوشیم جرعه‌ای از می ناب
	سرکه را دادند به ما در خمره ­ای جای شراب
سرکه نوشیدیم ، خیال کردیم شراب ما خورده‌ایم
	دهان ترش شد، گمان کردیم که لذت برده‌ایم
به خود گفتیم چه مستیم و عجب مست کرده‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم کاری زبردست کرده‌ایم!
***
رندی آمد سوی ما، دیدش که ما در خمره‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم، اما هنوز پژمرده ایم
گفت اگر مدهوش و مستی پس چرا آزرده‌ای
	گر که شادی پس چرا غمگین و هم افسرده ای
***
تا که بوئید خمره را آگاه شد از احوال ما
	هم گریست و هم بخندید بر پریشان حال ما                 ***
تاک همان تاک است و انگوری که بر شاخ است همان
	آب همان آب است و آفتابی که بر باغ است همان
هر چه شد در این گذر، اندر درون خمره شد
	مِی کتابش بسته شد، کل کتاب دو جمله شد
"  گر که انگور مِی نشد، پا خورد و آخر سرکه شد      هم ظرف آن شد جابه جا، هم بین راه دستخورده شد  "   ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @