لپ لپ خوران

 

         دیدم که گاوان را همه ایستاده و خر میرود            چون نظر گاوان کند، بادی از او در میرود

         خر به مزرع میرسد، گاوان شتابند پشت او              بر  دمش بوسه زنند ،هم تا خم  ابروی او

         خر فقط عرعر کند، گاوان به جایش کار کنند            خر علف لُپ لُپ خورد، گاوان فقط نشخوار کنند

                                                                                                *******

        یک از  گاوان بپرسیدم که چون است ماجرا؟              چنین  زار و ذلیل  گشتی به صحرا در چِرا

         تو شیرت را حرام کردی به شیران ژیان                       چه سان است که چنین خواری به خر هم مادیان

                                                                                               *******

        گفتا خران چون آمدند ،گفتند سواری میدهیم             علف مفت و به خوردن دست یاری میدهیم

         گفتند که شیران عربده،ما خوشنوا عرعر کنیم               هر خوشی را شیر گرفت،ما آن خوشی از سَر کنیم

چون خوشی ها بر شمردیم ،خر بگفت آن نا خوشیست        چون ز شیر گفتیم ، بگفتش ، این غریبه ناخودیست

         شغال و  روبه و چند خر در آمیختند به هم                 همه گاوان ز نادانی در آویختند به هم         

         در نهایت گاو و گوساله  دوباره گاو شدیم                     هرچه شیر نعره کشید با عرعری در خواب شدیم

                                                                                             *******

         گفتمش این بندگی را پستی است و بر تو ننگ              که خر رند است ،نپندارش که او باشد زرنگ

         بگفتا چوُن تواند گاو بکوبد شاخ به سنگ                     که خر را نیست مرام شیر وَ یا ببر و پلنگ

         خدا هم چونکه خر را میشناخت شاخش نداد                به گاو عقل و درایت را به اقوامش نداد

         چو گاو  خر را  پرستید و نشاندش جای شیر                    ز همنوعان جوابی کس به فریادش نداد

                                                                                             *******

         که خر را بیش نباشد گوش درازی در جهان                      ز گاوان است که گشتند این جماعت سورچران

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

شطرنج

 

هر چه گشتم من به دنبال خودم                                                  شاید که بگیرم خبر از حال خودم

کس خبر از من به خودم هیچ نداد                                                نذر و نیاز منِ درویش نداد

شاه بودم و  غافل ز خودم                                                            دشمن سر سخت مرا جز کیش نداد

مهره‌ی اسبش به رخم هی کشید                                                   یورش خود را خبر از پیش نداد

                                               ****

کس ندید اسب چو عقابی بپرد                                                      فیل بخورد هم رخ ما را بدرد

پیاده ای آید و  از  ره  برسد                                                          شاه و وزیر را هر دو  با هم ببرد

وزیر دادیم که پیاده ندهیم                                                          ساقی دادیم که پیاله ندهیم

قلعه رفتیم تا که دشمن برود                                                         در دوزخ ما هم کهنه بادی بوزد

دیدیم که هم در یورشیم هم کیش و مات                                     ماندیم  برگردش   این روزگار  مبهوت و مات

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    Sher_dar_sokhan @