شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

در این صفحه آخرین آثار ، اشعار ، کتاب های چاپ شده ، اشعار به صورت دکلمه و آخرین خبر‌ها در مورد شاعر ارجمند جناب آقای محمد ریاضت قرار خواهد گرفت.

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر پند آموز» ثبت شده است

 

         دیدم که گاوان را همه ایستاده و خر میرود            چون نظر گاوان کند، بادی از او در میرود

         خر به مزرع میرسد، گاوان شتابند پشت او              بر  دمش بوسه زنند ،هم تا خم  ابروی او

         خر فقط عرعر کند، گاوان به جایش کار کنند            خر علف لُپ لُپ خورد، گاوان فقط نشخوار کنند

                                                                                                *******

        یک از  گاوان بپرسیدم که چون است ماجرا؟              چنین  زار و ذلیل  گشتی به صحرا در چِرا

         تو شیرت را حرام کردی به شیران ژیان                       چه سان است که چنین خواری به خر هم مادیان

                                                                                               *******

        گفتا خران چون آمدند ،گفتند سواری میدهیم             علف مفت و به خوردن دست یاری میدهیم

         گفتند که شیران عربده،ما خوشنوا عرعر کنیم               هر خوشی را شیر گرفت،ما آن خوشی از سَر کنیم

چون خوشی ها بر شمردیم ،خر بگفت آن نا خوشیست        چون ز شیر گفتیم ، بگفتش ، این غریبه ناخودیست

         شغال و  روبه و چند خر در آمیختند به هم                 همه گاوان ز نادانی در آویختند به هم         

         در نهایت گاو و گوساله  دوباره گاو شدیم                     هرچه شیر نعره کشید با عرعری در خواب شدیم

                                                                                             *******

         گفتمش این بندگی را پستی است و بر تو ننگ              که خر رند است ،نپندارش که او باشد زرنگ

         بگفتا چوُن تواند گاو بکوبد شاخ به سنگ                     که خر را نیست مرام شیر وَ یا ببر و پلنگ

         خدا هم چونکه خر را میشناخت شاخش نداد                به گاو عقل و درایت را به اقوامش نداد

         چو گاو  خر را  پرستید و نشاندش جای شیر                    ز همنوعان جوابی کس به فریادش نداد

                                                                                             *******

         که خر را بیش نباشد گوش درازی در جهان                      ز گاوان است که گشتند این جماعت سورچران

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت

 

 

 آن رنگ زرد دلربا به فصل پائیزان چه شد ؟ 

     آن برگ خشک نگران از شاخه آویزان چه شد ؟

   گل های سرخ ارغوان ، برگ ها به رنگ آسمان

       آن رنگ و بوی نسترن در وقت گلریزان چه شد ؟

      رویش و هم ریزش آن برگ خزان پند است به ما

 تا نپرسیم ، آنچه میزان بود و نامیزان چه شد

ما همه کفران نثار شرب مستان کرده ایم

 تا نپرسیم که گنه در جمع قدیسان چه شد 

   بهشت بودیم و گفتند آن بهشت را دوزخ است

    ما نپرسیدیم بهشت در دست ابلیسان چه شد ؟

  

اینستاگرام                  sher_dar_sokhan @

 

 

محمد ریاضت

اگر تو رسم این دنیا بدانی                                      اگر امروز تو فردا را بخوانی

اگر پای حدیث پیر نشینی                                      اگر چنگال کـُند شیر ببینی

اگر چندی درون خود بمانی                                        اگر پوچی ایام را بدانی

اگر از حال برگ زرد بپرسی                                     ز پاییز و اگر از مرگ بپرسی

***

اگر گنجشک لرزیده ز تند باد خزان را                  بپرسی از زمستان و از او جبر زمان را

اگر پرسی ز شن‌ها و همه ریگ­های بستر                 شتابان آب رودخانه و هر آب روان را

***

اگر پرسی ز هر دو صید و صیاد                            ز برگ خشک و طوفان  و  ز  هر باد

اگر از اهل فضل و دین بپرسی                                         از آن برگشته از آئین بپرسی

همه پاسخ که یابی این معماست                        خوشی امروز ماست و نه به فرداست

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

                                            

محمد ریاضت


از کجا تا به کجا                          ما شدیم هى جا به جا
د رپى دیدار دوست                        سر کشیدیم هر کجا
ما دویدیم شب و روز                         طى نمودیم ره دور
قصه بود و نبود                                یکى بود، یکى نبود
آخرش ماندیم به جا               هیچکس نبود در هیچ کجا
پس ما درون خود شدیم          هم ما برون از خود شدیم
بى نیاز ز غیر شدیم                 چون ما ستون خود شدیم
راه خویش کردیم جدا                  هم ما شدیم از من رها
تا رسیدیم به خود و                       هم ما رسیدیم به خدا    

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید            sher_dar_sokhan @

 

محمد ریاضت

کوزه ی نیم شکسته را گسستنش پیدا نیست     

 درخت خشک خسته را افتادنش پروا نیست 

مرگ  فقیر ،  ننگ غنی   هیاهو و غوغا  نیست   

چاره به هر درد گران ، خنده ی ماست ، غمها نیست 

آنکه بگفت جمله گزاف ، در دل یار ماوا نیست               

پاسخ به جهل جاهلان ، سکوت ماست ، دعوا نیست 

در به در خانه ی دوست ، معتبر است ، رسوا نیست   

 تنهایی لحظه ی ما ز جمع ماست ، تنها نیست       

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت

سنگش پراندیم جغدی چو آمد سوی ما

 

 

بانگ برآمد، کو سیمرغیست در هوا

ما نه مرغ و نه سیمرغ دیده بودیم

 

 

از کویر تازه به کوه رسیده بودیم

عمری به دنبال آب دویده بودیم

 

 

هر بار به سراب رسیده بودیم

تابش مهتاب به شنزار چشیده بودیم

 

 

آتش آفتاب به نیزار ندیده بودیم

وصف مَرغ و علفزار شنیده بودیم

 

 

جنگل انبوه به این زار ندیده بودیم

ما زهره ی مار کشیده بودیم

 

دندان  کفتار  ندیده  بودیم

ما از شکار بسی شنیده بودیم

 

 

شکار شده در دام ندیده بودیم

پس باورمان شد آنچه شنیدیم

 

 

همره جغد شدیم،

 به خیال آنکه با سیمرغ پریدیم

                                                                                                

   ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @                                                               

محمد ریاضت

 

هر چه فغان از غم دنیا کنی

 

 

هر روز و شب شیوَن و غوغا کنی

جامه به تن پاره کنی، بَردری

 

 

سوز نـهـان را تـو هـویدا کنی

هیچ نشود چاره و درمان تو

 

 

جز تو خودت کوچک و رسوا کنی

                        ***

بار غم گر باز شود سنگین‌تر است

 

 

چون سیاهی آب خورد رنگین‌تر است

بار غم را خاک سپار و کـس مَگو

 

 

دل بسوزد بر تو کس ننگین‌تر است

                         ***

هرچه غم گویی ، غمت افزونتر است

 

 

هر چه دل را باز کنی، پر خون‌تر است

گر نشینی پای حرف‌های دلت

 

 

این دل مجنون ز پیش مجنون تر است

     

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @  

محمد ریاضت