بهشت یا دوزخ

 

 

 آن رنگ زرد دلربا به فصل پائیزان چه شد ؟ 

     آن برگ خشک نگران از شاخه آویزان چه شد ؟

   گل های سرخ ارغوان ، برگ ها به رنگ آسمان

       آن رنگ و بوی نسترن در وقت گلریزان چه شد ؟

      رویش و هم ریزش آن برگ خزان پند است به ما

 تا نپرسیم ، آنچه میزان بود و نامیزان چه شد

ما همه کفران نثار شرب مستان کرده ایم

 تا نپرسیم که گنه در جمع قدیسان چه شد 

   بهشت بودیم و گفتند آن بهشت را دوزخ است

    ما نپرسیدیم بهشت در دست ابلیسان چه شد ؟

  

اینستاگرام                  sher_dar_sokhan @

 

 

میل به قفس

از قفس آزاد شدم، همقفسم کو؟
	میل به پرواز شدم، بال و پرم کو؟
گیرم  پر و بال آرم و پرواز کنم
	همقـفـسم مانده به جا، همسفرم کو؟
خواهم سرود و نغمه ­ای ساز کنم
	نمانده نفسی، هم نفسم کو؟
***
صید صیاد شدم، بال و پرم چید
	در قفس انداخت مرا، کرک و پرم ریخت
آزاد شدم از قفس و وه که چه دیر
	مرغ پیرم، به که باشم من اسیر
در پی بندم که به بندم کشند
	یا از سر لطف چاره کنندم به تیر

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید            sher_dar_sokhan @

با خیال تو

راندی مرا، راهی میخانه شدم
		به جای تو ، رفیق پیمانه شدم
از بخت بدم عکس تو در پیمانه بود
		مستی پرید، دوباره دیوانه شدم
بهر شکستنت من سوی بتخانه شدم
	از پایه ریختم من  و  ویرانه  شدم
گفتم که به معبد بروم توبه کنم
	توبه شکستم  ،  بر تو پروانه شدم
گریز از تو و امید  به وصال نیست
	در خیالم با تو آمیختم و همخانه شدم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @

 

پوچی ایام

اگر تو رسم این دنیا بدانی                                      اگر امروز تو فردا را بخوانی

اگر پای حدیث پیر نشینی                                      اگر چنگال کـُند شیر ببینی

اگر چندی درون خود بمانی                                        اگر پوچی ایام را بدانی

اگر از حال برگ زرد بپرسی                                     ز پاییز و اگر از مرگ بپرسی

***

اگر گنجشک لرزیده ز تند باد خزان را                  بپرسی از زمستان و از او جبر زمان را

اگر پرسی ز شن‌ها و همه ریگ­های بستر                 شتابان آب رودخانه و هر آب روان را

***

اگر پرسی ز هر دو صید و صیاد                            ز برگ خشک و طوفان  و  ز  هر باد

اگر از اهل فضل و دین بپرسی                                         از آن برگشته از آئین بپرسی

همه پاسخ که یابی این معماست                        خوشی امروز ماست و نه به فرداست

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

                                            

دیدار

از کجا تا به کجا                          ما شدیم هى جا به جا
د رپى دیدار دوست                        سر کشیدیم هر کجا
ما دویدیم شب و روز                         طى نمودیم ره دور
قصه بود و نبود                                یکى بود، یکى نبود
آخرش ماندیم به جا               هیچکس نبود در هیچ کجا
پس ما درون خود شدیم          هم ما برون از خود شدیم
بى نیاز ز غیر شدیم                 چون ما ستون خود شدیم
راه خویش کردیم جدا                  هم ما شدیم از من رها
تا رسیدیم به خود و                       هم ما رسیدیم به خدا    

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید            sher_dar_sokhan @

 

آخر ، آغاز است

                        وقتش رسیده  ای دل ، پرهای تو  باز کنم                      بر بال تو نشسته قصدِ به پرواز کنم

                        ساز خودم ساز کنم ، نغمه پر آواز کنم                         باز من این راز کنم ، دَم من به دمساز کنم 

                        در همه جا جار کنم ،طلب ز همراز کنم                       همدمی بر من بدهد، ناز بکشم ، ناز کنم

                       عشق خود ابراز کنم ، نه بر تو آزار کنم                        راهی که آخر شده است ، ز آخر آغاز کنم

                      بر تو من اصرار کنم ، دورت ز انظار کنم                       من تو را جایی ببرم ، واقف به اسرار کنم  

                     نیت به درگاه کنم ، شب را به صبحگاه کنم                      روزه خود بشکنم و در سحر افطار کنم  

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                sher_dar_sokhan @

مسافر

دیدمش پیرزنى در کوچه اى نشسته بود                                       تکیه بر دیوار خانه چشم به راه و خسته بود
صدا بسى گسسته بو د ، قامت ز نیم شکسته بود                        بار دنیا بر زمین،بارى دگر او بسته بود
گله از اهل جهان ، هم ناله از جور زمان                                          با تبسم بر لبان بغض خود مى کرد نهان
برگ خشکى در خزان ، مشتاق کوچ به آسمان                              مبهوت و مات و بى کلام ، نه جمله اى بود بر زبان
                                                                                  ***
گفتمش در کودکى دیدم  تو را بودی جوان                                    چشمه اى بودى وسرچشمه به یک آب روان
هر که میدیدش تو را ، خود مى ستودش او خدا                            آرزو مى کرد به دریا باشد و تو ناخدا
پس  چه شد امروز چنین خشکیده و وامانده اى                            تو عروس قافله از کاروان  باز مانده اى
گفت: " کاروان رفتست و من جا مانده ام                                       قافله بگذشت از این کوچه و من خواب مانده ام"
گفتمش د رگذر است از کوچه هر روز کاروان                                 لیک نچیند کل گل ها را به یک روز باغبان 
گفت: " کاروانى که گذشت بودند بسى آشناى من                       یک به یک در کودکى همبازى و همپاى من
خلوت است کوچه به چشمانم چو رفتست کاروان                         یک نماندست آنهمه دیرینه یار مهربان"
گفتمش برگرد به خانه هیچ مکن تعجیل بر آن                                کاروان دگر است این کوچه را کوته زمان
گفت : " آن که تو خانه بنامى یک مسافرخانه است                       چون برون گشتى از آن بر تو دگر بیگانه است
هر که خوش دارد دلش بر سرسراى این سرا                              چون کند هجرت از آن  ، جاى دگر بى خانه است"

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید       sher_dar_sokhan @

دواره ی تکرار

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

 

 

پرگار

گردش این گوی تهی به گرد شمس، گردیدن پرگار است

                               زمستان چو رسید ، مژده دهد سبزه بهار در راه است

اینهمه حرص و ولع  و جاه جلال

                                       بهر یک لقمه ی نان است و فقط ابزار است

آن بزرگ را که خودش حَصه ی خُردان بخورد

                                      نه بزرگ است ، تو بدان رسوای در انظار است

گر چه حلال کردن هر نان حرام آسان شد

                                      هضم چنین لقمه به فردای تو را دشوار است

به تظاهر بتوان بی خردان را بخرید

                            لیک ، آنچه پنهان ز من است ، بر  خالقش آشکار است

آنچه کنی بر دگران بر سرت آید بی گمان

                                      برگشت عمل بر من و تو نشان بر اسرار است

تو به امروز به مرادی و به فردا به نیاز

                                       در چرخش این چرخ فلک اداره ای در کار است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

سوته دلان

اى رهگذران،
                          بر من آواره و دیوانه نخندید
ا ی با خردان،
                         دل بر این گنبد دوّاره نبندید
ا ى ساده دلان،
                         ندهید دل بر این پیربزک کرده جهان
اى اهل جهان،
                         ازگردش این هرزهٔ هرکاره نرنجید
اى بى خبران،
                          گذرى و نظرى بر من افتاده کنید
ا ى سوته دلان،
                          یاد دیروز من وسرخى رخساره کنید
ای صاحب نظران
                          هرگز نکنید جور و جفا با دل خویش
هرچه گفت دل،
                         نه به یکباره، به دهباره و صدباره کنید

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @