چرا اینجوری شده

چى شده راستیکه اینجورى شده؟           هم لیسانس  هم دکترا پولى شده
نه اکابر رفته و نه مدرسه                        یک شبه صغرى مادام کورى شده

                                               ***

همه دکتر شدن و مهندسن           ازدواج با خودته ، اما طلاق زورى شده
اصغر آقا رفته یهو بنز خریده          پیکان ما هم تازه تو دوزى شده

                                              ***

چى شده راستیکه اینجورى شده؟       سکینه انگار که یه جورى شده
کاپوچینو جاى چایى میخوره                دشمنِ سماور و قورى شده
دماغش غنچه ، لبش قلوه شده           سکینه اسمش حالا سورى شده

                                              ***

چى شده راستیکه اینجورى شده      عرق خوره ترک کرده وافورى شده
رسم و رسوم دوستیا تو این روزا       قربون هم رفتنا و دورى شده

                                             ***

                     من میگم که چرا اینجورى شده ؟
                     تو میگى چه شهر پر شورى شده

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    Sher_dar_sokhan @

فریاد دل

 

 هر چه فریاد زدم                          شکوه ز بیداد زدم

 سجده سحرگاه زدم                       نه با زبان، در دل خود داد

 نعره ز دل، هرگاه و بیگاه زدم

                         زار زدم  ،  زار زدم

                                                    ضجه ز بیداد زدم

 کس نشنید فریادم                         کس نرسید بر دادم

                              ***

 نهیب بر دل بیمار زدم                  آرام بر او داد زدم

 فریاد کن، بیداد کن                       نامردمان بیدار کن

                              ***

 دمی در خود  تنیدم

                        فریاد دل  شنیدم ،

                                                   "داد زدم، فریاد زدم

                                                   بر کوی و برزن، هرگاه و بیگاه زدم
کس خط دل نخواند                 کس حرف دل نداند"

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

مسافر

دیدمش پیرزنى در کوچه اى نشسته بود                                       تکیه بر دیوار خانه چشم به راه و خسته بود
صدا بسى گسسته بو د ، قامت ز نیم شکسته بود                        بار دنیا بر زمین،بارى دگر او بسته بود
گله از اهل جهان ، هم ناله از جور زمان                                          با تبسم بر لبان بغض خود مى کرد نهان
برگ خشکى در خزان ، مشتاق کوچ به آسمان                              مبهوت و مات و بى کلام ، نه جمله اى بود بر زبان
                                                                                  ***
گفتمش در کودکى دیدم  تو را بودی جوان                                    چشمه اى بودى وسرچشمه به یک آب روان
هر که میدیدش تو را ، خود مى ستودش او خدا                            آرزو مى کرد به دریا باشد و تو ناخدا
پس  چه شد امروز چنین خشکیده و وامانده اى                            تو عروس قافله از کاروان  باز مانده اى
گفت: " کاروان رفتست و من جا مانده ام                                       قافله بگذشت از این کوچه و من خواب مانده ام"
گفتمش د رگذر است از کوچه هر روز کاروان                                 لیک نچیند کل گل ها را به یک روز باغبان 
گفت: " کاروانى که گذشت بودند بسى آشناى من                       یک به یک در کودکى همبازى و همپاى من
خلوت است کوچه به چشمانم چو رفتست کاروان                         یک نماندست آنهمه دیرینه یار مهربان"
گفتمش برگرد به خانه هیچ مکن تعجیل بر آن                                کاروان دگر است این کوچه را کوته زمان
گفت : " آن که تو خانه بنامى یک مسافرخانه است                       چون برون گشتى از آن بر تو دگر بیگانه است
هر که خوش دارد دلش بر سرسراى این سرا                              چون کند هجرت از آن  ، جاى دگر بى خانه است"

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید       sher_dar_sokhan @

دواره ی تکرار

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

 

 

پرگار

گردش این گوی تهی به گرد شمس، گردیدن پرگار است

                               زمستان چو رسید ، مژده دهد سبزه بهار در راه است

اینهمه حرص و ولع  و جاه جلال

                                       بهر یک لقمه ی نان است و فقط ابزار است

آن بزرگ را که خودش حَصه ی خُردان بخورد

                                      نه بزرگ است ، تو بدان رسوای در انظار است

گر چه حلال کردن هر نان حرام آسان شد

                                      هضم چنین لقمه به فردای تو را دشوار است

به تظاهر بتوان بی خردان را بخرید

                            لیک ، آنچه پنهان ز من است ، بر  خالقش آشکار است

آنچه کنی بر دگران بر سرت آید بی گمان

                                      برگشت عمل بر من و تو نشان بر اسرار است

تو به امروز به مرادی و به فردا به نیاز

                                       در چرخش این چرخ فلک اداره ای در کار است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

تنهایی لحظه ها

کوزه ی نیم شکسته را گسستنش پیدا نیست     

 درخت خشک خسته را افتادنش پروا نیست 

مرگ  فقیر ،  ننگ غنی   هیاهو و غوغا  نیست   

چاره به هر درد گران ، خنده ی ماست ، غمها نیست 

آنکه بگفت جمله گزاف ، در دل یار ماوا نیست               

پاسخ به جهل جاهلان ، سکوت ماست ، دعوا نیست 

در به در خانه ی دوست ، معتبر است ، رسوا نیست   

 تنهایی لحظه ی ما ز جمع ماست ، تنها نیست       

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

کرونا

کرونا ، جان جانانم                                 تو ای آفتاب تابانم

تو ای آورده از چینم                               تو ای سوغات ماهانم

تو ای مدعی جانم                                 تو ای تحفه ی ووُهانم

تو ای میهمان ناخوانده                           هدیه از پدرخوانده

تلپ گشتی به شهر ما                            گذاشتی درد رو درد ما

فراری کرده ای از هم                             زن و کودک و مردِ ما

خانه ات چین را رها کردی                      عید ما را تو خراب کردی

کار و کسب ها را کساد کردی                 ماسک و الکل پر بها کردی

خیال رفتنت انگار به سر نیست            ز شهری که در آن جز دردسر نیست

تو میهمانی و ما میزبان                          تو آزادی و ما  زندان

تو را سوگند به تاج و شاخکایت               به جون مادر و هم دایه هایت

                     بیا میزبان و میهمان جا به جا شیم 

                                تو اینجا باش ،

                          ما بریم چین که رها شیم  

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @    

اشک شمع

 

 

لطفا ما را در اینستاگرام دنبال فرمایید.  sher_dar_sokhan @ 

در خیال سیمرغ

سنگش پراندیم جغدی چو آمد سوی ما
	بانگ برآمد، کو سیمرغیست در هوا
ما نه مرغ و نه سیمرغ دیده بودیم
	از کویر تازه به کوه رسیده بودیم
عمری به دنبال آب دویده بودیم
	هر بار به سراب رسیده بودیم
تابش مهتاب به شنزار چشیده بودیم
	آتش آفتاب به نیزار ندیده بودیم
وصف مَرغ و علفزار شنیده بودیم
	جنگل انبوه به این زار ندیده بودیم
ما زهره ی مار کشیده بودیم
	دندان  کفتار  ندیده  بودیم
ما از شکار بسی شنیده بودیم
	شکار شده در دام ندیده بودیم
پس باورمان شد آنچه شنیدیم
	همره جغد شدیم،  به خیال آنکه با سیمرغ پریدیم

                                                                                                

   ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @                                                               

بی خبر در دام

       

 

 

ما همان متن کتابیم

                                که ز مطلب خارج و در حاشیه افتاده ایم

ما همان اشعار نابیم

                               که غلط خوانده شد و از قافیه افتاده ایم

ما همان سرو بلندیم

                            که چنین خشکیده و در بیشه زار افتاده ایم

ما همان فرهاد به کوهیم

                            بیستون ها کنده و حالا ز پا  افتاده ایم

ما همان شبگرد مستیم

                              راه خویش گم کرده و در کوره راه افتاده ایم

ما همان بینای کوریم

                            در گریز از چاله ها ، حالا به چاه افتاده ایم

ما همان اشتر لنگیم

                           قافله رفته و ما تازه به راه افتاده ایم

ما همان ماهی در آبیم

                           که در این تنگ بلور از بخت زار افتاده ایم

بسی هشدار دادیم هر کسان را ما ز دام

                           غافل از آنکه خود ما هم به دام افتاده ایم

ما را در اینستاگرام دنبال کنید               sher_dar_sokhan @