بر دوست اینهمه شعر آمد و بر خویش نیامد
از خویش به جز طعنه ی رندانه و تشویش نیامد
خیش که بخورد بر دل ما ، خیش ز خویش آمد و از هیچ نیامد
دوست و رفیق هر چه ثواب ، نیک به تو از خویش بد اندیش نیامد
خانه شدش گر که خراب ، ز طمع بود و ز آز
زلزله بر دارِ خراباتی درویش نیامد
ما را در اینستا گرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
دیدم که گاوان را همه ایستاده و خر میرود چون نظر گاوان کند، بادی از او در میرود
خر به مزرع میرسد، گاوان شتابند پشت او بر دمش بوسه زنند ،هم تا خم ابروی او
خر فقط عرعر کند، گاوان به جایش کار کنند خر علف لُپ لُپ خورد، گاوان فقط نشخوار کنند
*******
یک از گاوان بپرسیدم که چون است ماجرا؟ چنین زار و ذلیل گشتی به صحرا در چِرا
تو شیرت را حرام کردی به شیران ژیان چه سان است که چنین خواری به خر هم مادیان
*******
گفتا خران چون آمدند ،گفتند سواری میدهیم علف مفت و به خوردن دست یاری میدهیم
گفتند که شیران عربده،ما خوشنوا عرعر کنیم هر خوشی را شیر گرفت،ما آن خوشی از سَر کنیم
چون خوشی ها بر شمردیم ،خر بگفت آن نا خوشیست چون ز شیر گفتیم ، بگفتش ، این غریبه ناخودیست
شغال و روبه و چند خر در آمیختند به هم همه گاوان ز نادانی در آویختند به هم
در نهایت گاو و گوساله دوباره گاو شدیم هرچه شیر نعره کشید با عرعری در خواب شدیم
*******
گفتمش این بندگی را پستی است و بر تو ننگ که خر رند است ،نپندارش که او باشد زرنگ
بگفتا چوُن تواند گاو بکوبد شاخ به سنگ که خر را نیست مرام شیر وَ یا ببر و پلنگ
خدا هم چونکه خر را میشناخت شاخش نداد به گاو عقل و درایت را به اقوامش نداد
چو گاو خر را پرستید و نشاندش جای شیر ز همنوعان جوابی کس به فریادش نداد
*******
که خر را بیش نباشد گوش درازی در جهان ز گاوان است که گشتند این جماعت سورچران
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
اگر تو رسم این دنیا بدانی اگر امروز تو فردا را بخوانی
اگر پای حدیث پیر نشینی اگر چنگال کـُند شیر ببینی
اگر چندی درون خود بمانی اگر پوچی ایام را بدانی
اگر از حال برگ زرد بپرسی ز پاییز و اگر از مرگ بپرسی
***
اگر گنجشک لرزیده ز تند باد خزان را بپرسی از زمستان و از او جبر زمان را
اگر پرسی ز شن‌ها و همه ریگهای بستر شتابان آب رودخانه و هر آب روان را
***
اگر پرسی ز هر دو صید و صیاد ز برگ خشک و طوفان و ز هر باد
اگر از اهل فضل و دین بپرسی از آن برگشته از آئین بپرسی
همه پاسخ که یابی این معماست خوشی امروز ماست و نه به فرداست
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
از کجا تا به کجا ما شدیم هى جا به جا
د رپى دیدار دوست سر کشیدیم هر کجا
ما دویدیم شب و روز طى نمودیم ره دور
قصه بود و نبود یکى بود، یکى نبود
آخرش ماندیم به جا هیچکس نبود در هیچ کجا
پس ما درون خود شدیم هم ما برون از خود شدیم
بى نیاز ز غیر شدیم چون ما ستون خود شدیم
راه خویش کردیم جدا هم ما شدیم از من رها
تا رسیدیم به خود و هم ما رسیدیم به خدا
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
وقتش رسیده ای دل ، پرهای تو باز کنم بر بال تو نشسته قصدِ به پرواز کنم
ساز خودم ساز کنم ، نغمه پر آواز کنم باز من این راز کنم ، دَم من به دمساز کنم
در همه جا جار کنم ،طلب ز همراز کنم همدمی بر من بدهد، ناز بکشم ، ناز کنم
عشق خود ابراز کنم ، نه بر تو آزار کنم راهی که آخر شده است ، ز آخر آغاز کنم
بر تو من اصرار کنم ، دورت ز انظار کنم من تو را جایی ببرم ، واقف به اسرار کنم
نیت به درگاه کنم ، شب را به صبحگاه کنم روزه خود بشکنم و در سحر افطار کنم
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
چى شده راستیکه اینجورى شده؟ هم لیسانس هم دکترا پولى شده
نه اکابر رفته و نه مدرسه یک شبه صغرى مادام کورى شده
***
همه دکتر شدن و مهندسن ازدواج با خودته ، اما طلاق زورى شده
اصغر آقا رفته یهو بنز خریده پیکان ما هم تازه تو دوزى شده
***
چى شده راستیکه اینجورى شده؟ سکینه انگار که یه جورى شده
کاپوچینو جاى چایى میخوره دشمنِ سماور و قورى شده
دماغش غنچه ، لبش قلوه شده سکینه اسمش حالا سورى شده
***
چى شده راستیکه اینجورى شده عرق خوره ترک کرده وافورى شده
رسم و رسوم دوستیا تو این روزا قربون هم رفتنا و دورى شده
***
من میگم که چرا اینجورى شده ؟
تو میگى چه شهر پر شورى شده
ما را در اینستاگرام دنبال کنید Sher_dar_sokhan @
هر چه فریاد زدم شکوه ز بیداد زدم
سجده سحرگاه زدم نه با زبان، در دل خود داد
نعره ز دل، هرگاه و بیگاه زدم
زار زدم ، زار زدم
ضجه ز بیداد زدم
کس نشنید فریادم کس نرسید بر دادم
***
نهیب بر دل بیمار زدم آرام بر او داد زدم
فریاد کن، بیداد کن نامردمان بیدار کن
***
دمی در خود تنیدم
فریاد دل شنیدم ،
"داد زدم، فریاد زدم
بر کوی و برزن، هرگاه و بیگاه زدم
کس خط دل نخواند کس حرف دل نداند"
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
دیدمش پیرزنى در کوچه اى نشسته بود تکیه بر دیوار خانه چشم به راه و خسته بود
صدا بسى گسسته بو د ، قامت ز نیم شکسته بود بار دنیا بر زمین،بارى دگر او بسته بود
گله از اهل جهان ، هم ناله از جور زمان با تبسم بر لبان بغض خود مى کرد نهان
برگ خشکى در خزان ، مشتاق کوچ به آسمان مبهوت و مات و بى کلام ، نه جمله اى بود بر زبان
***
گفتمش در کودکى دیدم تو را بودی جوان چشمه اى بودى وسرچشمه به یک آب روان
هر که میدیدش تو را ، خود مى ستودش او خدا آرزو مى کرد به دریا باشد و تو ناخدا
پس چه شد امروز چنین خشکیده و وامانده اى تو عروس قافله از کاروان باز مانده اى
گفت: " کاروان رفتست و من جا مانده ام قافله بگذشت از این کوچه و من خواب مانده ام"
گفتمش د رگذر است از کوچه هر روز کاروان لیک نچیند کل گل ها را به یک روز باغبان
گفت: " کاروانى که گذشت بودند بسى آشناى من یک به یک در کودکى همبازى و همپاى من
خلوت است کوچه به چشمانم چو رفتست کاروان یک نماندست آنهمه دیرینه یار مهربان"
گفتمش برگرد به خانه هیچ مکن تعجیل بر آن کاروان دگر است این کوچه را کوته زمان
گفت : " آن که تو خانه بنامى یک مسافرخانه است چون برون گشتى از آن بر تو دگر بیگانه است
هر که خوش دارد دلش بر سرسراى این سرا چون کند هجرت از آن ، جاى دگر بى خانه است"
ما را در اینستاگرام دنبال کنید sher_dar_sokhan @
گردش این گوی تهی به گرد شمس، گردیدن پرگار است
زمستان چو رسید ، مژده دهد سبزه بهار در راه است
اینهمه حرص و ولع و جاه جلال
بهر یک لقمه ی نان است و فقط ابزار است
آن بزرگ را که خودش حَصه ی خُردان بخورد
نه بزرگ است ، تو بدان رسوای در انظار است
گر چه حلال کردن هر نان حرام آسان شد
هضم چنین لقمه به فردای تو را دشوار است
به تظاهر بتوان بی خردان را بخرید
لیک ، آنچه پنهان ز من است ، بر خالقش آشکار است
آنچه کنی بر دگران بر سرت آید بی گمان
برگشت عمل بر من و تو نشان بر اسرار است
تو به امروز به مرادی و به فردا به نیاز
در چرخش این چرخ فلک اداره ای در کار است
