لپ لپ خوران

 

         دیدم که گاوان را همه ایستاده و خر میرود            چون نظر گاوان کند، بادی از او در میرود

         خر به مزرع میرسد، گاوان شتابند پشت او              بر  دمش بوسه زنند ،هم تا خم  ابروی او

         خر فقط عرعر کند، گاوان به جایش کار کنند            خر علف لُپ لُپ خورد، گاوان فقط نشخوار کنند

                                                                                                *******

        یک از  گاوان بپرسیدم که چون است ماجرا؟              چنین  زار و ذلیل  گشتی به صحرا در چِرا

         تو شیرت را حرام کردی به شیران ژیان                       چه سان است که چنین خواری به خر هم مادیان

                                                                                               *******

        گفتا خران چون آمدند ،گفتند سواری میدهیم             علف مفت و به خوردن دست یاری میدهیم

         گفتند که شیران عربده،ما خوشنوا عرعر کنیم               هر خوشی را شیر گرفت،ما آن خوشی از سَر کنیم

چون خوشی ها بر شمردیم ،خر بگفت آن نا خوشیست        چون ز شیر گفتیم ، بگفتش ، این غریبه ناخودیست

         شغال و  روبه و چند خر در آمیختند به هم                 همه گاوان ز نادانی در آویختند به هم         

         در نهایت گاو و گوساله  دوباره گاو شدیم                     هرچه شیر نعره کشید با عرعری در خواب شدیم

                                                                                             *******

         گفتمش این بندگی را پستی است و بر تو ننگ              که خر رند است ،نپندارش که او باشد زرنگ

         بگفتا چوُن تواند گاو بکوبد شاخ به سنگ                     که خر را نیست مرام شیر وَ یا ببر و پلنگ

         خدا هم چونکه خر را میشناخت شاخش نداد                به گاو عقل و درایت را به اقوامش نداد

         چو گاو  خر را  پرستید و نشاندش جای شیر                    ز همنوعان جوابی کس به فریادش نداد

                                                                                             *******

         که خر را بیش نباشد گوش درازی در جهان                      ز گاوان است که گشتند این جماعت سورچران

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

شطرنج

 

هر چه گشتم من به دنبال خودم                                                  شاید که بگیرم خبر از حال خودم

کس خبر از من به خودم هیچ نداد                                                نذر و نیاز منِ درویش نداد

شاه بودم و  غافل ز خودم                                                            دشمن سر سخت مرا جز کیش نداد

مهره‌ی اسبش به رخم هی کشید                                                   یورش خود را خبر از پیش نداد

                                               ****

کس ندید اسب چو عقابی بپرد                                                      فیل بخورد هم رخ ما را بدرد

پیاده ای آید و  از  ره  برسد                                                          شاه و وزیر را هر دو  با هم ببرد

وزیر دادیم که پیاده ندهیم                                                          ساقی دادیم که پیاله ندهیم

قلعه رفتیم تا که دشمن برود                                                         در دوزخ ما هم کهنه بادی بوزد

دیدیم که هم در یورشیم هم کیش و مات                                     ماندیم  برگردش   این روزگار  مبهوت و مات

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    Sher_dar_sokhan @

 

میل به قفس

از قفس آزاد شدم، همقفسم کو؟
	میل به پرواز شدم، بال و پرم کو؟
گیرم  پر و بال آرم و پرواز کنم
	همقـفـسم مانده به جا، همسفرم کو؟
خواهم سرود و نغمه ­ای ساز کنم
	نمانده نفسی، هم نفسم کو؟
***
صید صیاد شدم، بال و پرم چید
	در قفس انداخت مرا، کرک و پرم ریخت
آزاد شدم از قفس و وه که چه دیر
	مرغ پیرم، به که باشم من اسیر
در پی بندم که به بندم کشند
	یا از سر لطف چاره کنندم به تیر

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید            sher_dar_sokhan @

پوچی ایام

اگر تو رسم این دنیا بدانی                                      اگر امروز تو فردا را بخوانی

اگر پای حدیث پیر نشینی                                      اگر چنگال کـُند شیر ببینی

اگر چندی درون خود بمانی                                        اگر پوچی ایام را بدانی

اگر از حال برگ زرد بپرسی                                     ز پاییز و اگر از مرگ بپرسی

***

اگر گنجشک لرزیده ز تند باد خزان را                  بپرسی از زمستان و از او جبر زمان را

اگر پرسی ز شن‌ها و همه ریگ­های بستر                 شتابان آب رودخانه و هر آب روان را

***

اگر پرسی ز هر دو صید و صیاد                            ز برگ خشک و طوفان  و  ز  هر باد

اگر از اهل فضل و دین بپرسی                                         از آن برگشته از آئین بپرسی

همه پاسخ که یابی این معماست                        خوشی امروز ماست و نه به فرداست

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @

                                            

دیدار

از کجا تا به کجا                          ما شدیم هى جا به جا
د رپى دیدار دوست                        سر کشیدیم هر کجا
ما دویدیم شب و روز                         طى نمودیم ره دور
قصه بود و نبود                                یکى بود، یکى نبود
آخرش ماندیم به جا               هیچکس نبود در هیچ کجا
پس ما درون خود شدیم          هم ما برون از خود شدیم
بى نیاز ز غیر شدیم                 چون ما ستون خود شدیم
راه خویش کردیم جدا                  هم ما شدیم از من رها
تا رسیدیم به خود و                       هم ما رسیدیم به خدا    

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید            sher_dar_sokhan @

 

چرا اینجوری شده

چى شده راستیکه اینجورى شده؟           هم لیسانس  هم دکترا پولى شده
نه اکابر رفته و نه مدرسه                        یک شبه صغرى مادام کورى شده

                                               ***

همه دکتر شدن و مهندسن           ازدواج با خودته ، اما طلاق زورى شده
اصغر آقا رفته یهو بنز خریده          پیکان ما هم تازه تو دوزى شده

                                              ***

چى شده راستیکه اینجورى شده؟       سکینه انگار که یه جورى شده
کاپوچینو جاى چایى میخوره                دشمنِ سماور و قورى شده
دماغش غنچه ، لبش قلوه شده           سکینه اسمش حالا سورى شده

                                              ***

چى شده راستیکه اینجورى شده      عرق خوره ترک کرده وافورى شده
رسم و رسوم دوستیا تو این روزا       قربون هم رفتنا و دورى شده

                                             ***

                     من میگم که چرا اینجورى شده ؟
                     تو میگى چه شهر پر شورى شده

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    Sher_dar_sokhan @

مسافر

دیدمش پیرزنى در کوچه اى نشسته بود                                       تکیه بر دیوار خانه چشم به راه و خسته بود
صدا بسى گسسته بو د ، قامت ز نیم شکسته بود                        بار دنیا بر زمین،بارى دگر او بسته بود
گله از اهل جهان ، هم ناله از جور زمان                                          با تبسم بر لبان بغض خود مى کرد نهان
برگ خشکى در خزان ، مشتاق کوچ به آسمان                              مبهوت و مات و بى کلام ، نه جمله اى بود بر زبان
                                                                                  ***
گفتمش در کودکى دیدم  تو را بودی جوان                                    چشمه اى بودى وسرچشمه به یک آب روان
هر که میدیدش تو را ، خود مى ستودش او خدا                            آرزو مى کرد به دریا باشد و تو ناخدا
پس  چه شد امروز چنین خشکیده و وامانده اى                            تو عروس قافله از کاروان  باز مانده اى
گفت: " کاروان رفتست و من جا مانده ام                                       قافله بگذشت از این کوچه و من خواب مانده ام"
گفتمش د رگذر است از کوچه هر روز کاروان                                 لیک نچیند کل گل ها را به یک روز باغبان 
گفت: " کاروانى که گذشت بودند بسى آشناى من                       یک به یک در کودکى همبازى و همپاى من
خلوت است کوچه به چشمانم چو رفتست کاروان                         یک نماندست آنهمه دیرینه یار مهربان"
گفتمش برگرد به خانه هیچ مکن تعجیل بر آن                                کاروان دگر است این کوچه را کوته زمان
گفت : " آن که تو خانه بنامى یک مسافرخانه است                       چون برون گشتى از آن بر تو دگر بیگانه است
هر که خوش دارد دلش بر سرسراى این سرا                              چون کند هجرت از آن  ، جاى دگر بى خانه است"

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید       sher_dar_sokhan @

پرگار

گردش این گوی تهی به گرد شمس، گردیدن پرگار است

                               زمستان چو رسید ، مژده دهد سبزه بهار در راه است

اینهمه حرص و ولع  و جاه جلال

                                       بهر یک لقمه ی نان است و فقط ابزار است

آن بزرگ را که خودش حَصه ی خُردان بخورد

                                      نه بزرگ است ، تو بدان رسوای در انظار است

گر چه حلال کردن هر نان حرام آسان شد

                                      هضم چنین لقمه به فردای تو را دشوار است

به تظاهر بتوان بی خردان را بخرید

                            لیک ، آنچه پنهان ز من است ، بر  خالقش آشکار است

آنچه کنی بر دگران بر سرت آید بی گمان

                                      برگشت عمل بر من و تو نشان بر اسرار است

تو به امروز به مرادی و به فردا به نیاز

                                       در چرخش این چرخ فلک اداره ای در کار است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

تنهایی لحظه ها

کوزه ی نیم شکسته را گسستنش پیدا نیست     

 درخت خشک خسته را افتادنش پروا نیست 

مرگ  فقیر ،  ننگ غنی   هیاهو و غوغا  نیست   

چاره به هر درد گران ، خنده ی ماست ، غمها نیست 

آنکه بگفت جمله گزاف ، در دل یار ماوا نیست               

پاسخ به جهل جاهلان ، سکوت ماست ، دعوا نیست 

در به در خانه ی دوست ، معتبر است ، رسوا نیست   

 تنهایی لحظه ی ما ز جمع ماست ، تنها نیست       

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @

کرونا

کرونا ، جان جانانم                                 تو ای آفتاب تابانم

تو ای آورده از چینم                               تو ای سوغات ماهانم

تو ای مدعی جانم                                 تو ای تحفه ی ووُهانم

تو ای میهمان ناخوانده                           هدیه از پدرخوانده

تلپ گشتی به شهر ما                            گذاشتی درد رو درد ما

فراری کرده ای از هم                             زن و کودک و مردِ ما

خانه ات چین را رها کردی                      عید ما را تو خراب کردی

کار و کسب ها را کساد کردی                 ماسک و الکل پر بها کردی

خیال رفتنت انگار به سر نیست            ز شهری که در آن جز دردسر نیست

تو میهمانی و ما میزبان                          تو آزادی و ما  زندان

تو را سوگند به تاج و شاخکایت               به جون مادر و هم دایه هایت

                     بیا میزبان و میهمان جا به جا شیم 

                                تو اینجا باش ،

                          ما بریم چین که رها شیم  

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید        sher_dar_sokhan @