دَمی با او

خداوندا مرا بخشاى که یاغى گشته ام من                                     زبانم لال ز درگاهت فرارى گشته ام من
نمى دانم کدام حرف تو را باور کنم من                                       شکایت از تو دارم بر کدام داور کنم من؟
گر که شیطان را به خالق در عناد و در ستیز است                          بگو نقش من بنده در این دعوا چه چیز است
که خواند او مرا هر چه به ظاهر دلنشین است                              تو زنهارم دهى کان یک گناه آتشین است
تو گویى مِی نخور ، مردم میازار، روزه دارى کن                            ترک  خمر و باده  و  هم  میگسارى  کن
مر ا شیطان بگوید باده و مِى دلنشین است                                 خوشا مستى که اول آخر دنیا همین است
ز من خواهد نمانم منتظر بر حوریان را                                       بیابم ساغر و ساقى ، پشیز دانم جهان را
                                                                       ***
تو گویى"گر یکى برگى نیفتد من نخواهم                                    گر فلک با تو ستیزد، هم در افتد من بخواهم"
تو گویى "مى کنند رشد گر درختان ،من بخواهم                            گر نمانند و یکایک مى شوند خشک من بخواهم"
تو گویى "برف و باران گر ببارد، من بخواهم                                  یکى میشى  اگر  بره  نزاید  من  نخواهم
شب و روز و گذار این زمان را من بخواهم                                  کند شمس و قمر روشن جهان را من بخواهم"
                                                                  ***
پس خداوندا همه بو د و نبود  آراستهٔ توست                              هر آنچه هست ونیست اراده وهم خواستهٔ توست
بیا خالق مرا از بند شیطانت رها کن                                          بیا اى پاک  پاکان  خوبى  از  زشتى  سوا  کن
که تنها این تو هستى در تمام جسم و جانم                                 تو میتابی به چشمم تا به مغز استخوانم
تو هستى من، من هستم تو، که هر دو در هم هستیم                   اگر در من نباشى تو بگو پس ما چه هستیم؟
که من نزدیکتر از تو در کجا یابم به خویشتن                              که با من باشدش امروز و هم فردا که نیست تن

ما را در اینستاگرام دنبال کنید                  sher_dar_sokhan @

پرواز

میان جنگلم، وقت غروب است
شب رسید و مقصد من راه دور است
هر قدم که می‌روم واپس نتوانم نگریست
چه تاریکتر از آن است که بود لحظه‌ی پیش
گر پیش روم چه امید به نجات است
گر بمانم، بسی این شب دراز است
گر که برگـردم و واپـس بـروم
از کجا دانم که آن چاره ی کار است
پس تاریک‌تر از آنست
چو به راست بنگرم تردید کنم،
شاید که چپ روشن‌تر از آنست
با خود اندیشه کنم، گناه من نباشد که شب است
محیط من آوای وحش و جنگل است
ظلمت اگر هست چرا روزنه‌ی نور نیست
هرچه در این عالم است با یکدگر جور نیست
مگر نگویند زمین بزرگ و هم فراخست
آنچه نصیب ما نشد یک کوره راه است
***
ناگه نگهم خیره بر آسمان شد
چشم گشاده بر نور ستارگان شد
نجوایی به گوش دل شنیدم
نجوا کننده در نهان و من ندیدم
***
" برخیز وبگشا پر و پرواز کن
راه خود به آسمان تو آغاز کن
زمین رها و زمینی فراموش کن
ستاره در آغوش گیر،
دگر هرچه چراغ است تو خاموش کن"

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

تاک

تا که گفتیمش یکی را از ته دل ما سلام
	زَهر دوستی را چشیدیم ما به جسم و هم که جان
تا که گفتیم ما کلامی از جوانی و بهار
	بادی برخاست و ز طوفانش خزان شد این جهان
تا که خواستیم ما بنوشیم جرعه‌ای از می ناب
	سرکه را دادند به ما در خمره ­ای جای شراب
سرکه نوشیدیم ، خیال کردیم شراب ما خورده‌ایم
	دهان ترش شد، گمان کردیم که لذت برده‌ایم
به خود گفتیم چه مستیم و عجب مست کرده‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم کاری زبردست کرده‌ایم!
***
رندی آمد سوی ما، دیدش که ما در خمره‌ایم
	خمره را نوشیده‌ایم، اما هنوز پژمرده ایم
گفت اگر مدهوش و مستی پس چرا آزرده‌ای
	گر که شادی پس چرا غمگین و هم افسرده ای
***
تا که بوئید خمره را آگاه شد از احوال ما
	هم گریست و هم بخندید بر پریشان حال ما                 ***
تاک همان تاک است و انگوری که بر شاخ است همان
	آب همان آب است و آفتابی که بر باغ است همان
هر چه شد در این گذر، اندر درون خمره شد
	مِی کتابش بسته شد، کل کتاب دو جمله شد
"  گر که انگور مِی نشد، پا خورد و آخر سرکه شد      هم ظرف آن شد جابه جا، هم بین راه دستخورده شد  "   ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @