شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

شعر در سخن محمد ریاضت

صفحه رسمی شاعر کتاب های شکوفه های پاییز ،در خلوت پسکوچه ها و نهانکده ی دل ، محمد ریاضت

در این صفحه آخرین آثار ، اشعار ، کتاب های چاپ شده ، اشعار به صورت دکلمه و آخرین خبر‌ها در مورد شاعر ارجمند جناب آقای محمد ریاضت قرار خواهد گرفت.

۴۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر زیبا» ثبت شده است

 

در این روزها دگر هیچ کس کسی را دوست ندارد

 

 

نـوای نی دگـر آن نـالـه‌ی جانسوز نـدارد

به هر کس می‌رسی نالان و سرگردان خویش است

 

 

که آن خود  کرده را چیزی به جز افسوس  ندارد

اگـر مـحـتـاج نـانـنـد و به حرمان هـمجـواران

 

 

به جـز سـیـری روا بر  ما در این  دنیا  نباشد

زمستـان گـر که هست، باشد، به ما سرما نباشد

 

 

به تابستان هوا گرم و به ما گرما نباشد

یکی لیلا اگر باشد،هزار مـجــنـون در این شهر

 

 

به جز بـر ما، سـزاوار بـر کسی لـیلا نباشد

در  این روزها درختان هم به یکدیگر غریبند  

 

 

سیه چادر کنند بر سر که همدیگر نبینند

در این روزها تمام بوته‌ها از ریشه خشکند      

 

 

تـمـام بـاغـبـانـان در عـزای گـل نشینند

در این روزها شکوفه از درختان در گریز است

 

 

درختان ساکتـنـد و آن  شکوفـه در ستـیـز است

درختان می‌شوند لخت و شکوفه نیز به نسیان

 

 

نداند که شکوفه بی درختان هیچِ هیچ است

     

ما را در اینستاگرام دنبال کنید      sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت

 

تـو گل لاله و هم کوکب رویـیده بـه روی چمنی

 

 

سبدی از گل یاس، هم که تو خود باغ پر از یاسمنی

خنده افسونگر تـو چون گل ناز، نگاه تو نرگس باز

 

 

تو همان شقـایـق شکفته بـر صحرا و دشت و دمنی

بوی تو گوید تو گلی، اما نگویدکه چه گل

 

 

در گمانم تو اقاقی یا خـوشه‌ای از خـرمن نسترنـی؟

شاید هم که مینا یا که آن تازه گل بنفشه‌ای

 

 

کـه پیغام بهاری و بـه چند روزی کنـار چـشمه‌ای

رنـگ رخسارت خجـالت می‌دهد کوکب و هم ارکـیده را

 

 

به کجا باشد چنین گل، با چنین ناز، با چنین کرشمه‌ای

به خدا زیباتر از سوسن و زنبق، هم گل نیلوفری

 

 

گـر هزاران گل ببینم، باز بگویـم تو از آن‌ها بـهتـری

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید  sher_dar_sokhan @  

 

محمد ریاضت

چه زیبا بود که فردایی نیاید  

 

 

همان امروز که رفت باز هم بیاید

چه زیبا بود جوانی ماندگار بود 

 

چو خم گشتی دگر دیری نپاید

چه زیبا بود سخن برچیده می‌شد

 

 

صفای دل سر میز چیده می‌شد

چه زیبا بود کلامی گر میامد

 

 

به قبلش پخته و سنجیده می‌شد                            ******

چه زیبا بود زبان را با دروغ بیگانه می‌شد

 

 

همه کاخ ریا می‌ریخت و هم ویرانه می‌شد

                                                       هر عاقل را که دیدم خود ز عقلش در عذاب بود 

                                                                         چه زیبا بود که دل عاقل نبود دیوانه می شد 

 

                                                          

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @ 

محمد ریاضت
 

ما را چرا زائیده‌اند

 

 

خود رفته آرامیده‌اند

آنان که ما آورده‌اند

 

 

این روز ما ندیده‌اند

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan  @ 

محمد ریاضت

من آییــن و طـریقت را نمی‌خواهم

 

 

من این زهــر حقیــقت را نمی‌خواهم   

حقـــیقت راچــــــویابی تلخِ تلخ است

 

 

من این فتـــح و غنیمت را نمی‌خواهم

مــــــراد من همان نادانی و بی‌خبریست

 

 

من از تو هیچ فضیلت را نمی‌خواهم

ضمیرم را زدانــــــــایی تو پـاک ساز

 

 

عذاب و رنــــج بیشتر را نمی‌خواهم

رهایم کــــــــن به رویـــــــــای خیـالم

 

 

که من پند و نصیحت را نمی‌خواهم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @ 

 

محمد ریاضت

 

کس ندانست  پریشانی احوال تو را   

 

 

پیشگو به غلط گفت آینده و هم فال تو را

غرق شدی، ناجی نشنید فریاد تو را      

 

 

شاید شنید، بها نداد تو و امثال تو را

باور نشد طبیب کهنگی زخم تو را

 

 

چون او دید سکوت و لب خندان تو را

تب از درون سوزد و گلگون از برون

 

 

علاج نیست تب داغ و درد پنهان تو را

باغ تو پر شکوفه شد، اما چه سود

 

 

میوه نداد شیرین کند کام تو را

چشم حسد دریده شد بر شکوفه‌ها

 

 

شکوفه رفت، علف گرفت باغ تو را

حاضر را تو دادی که مضارع را بسازی

 

 

از کف بربودند ماضی و هم حال تو را

تو خود غوطه‌وری در ظلمت خویش

 

 

حسرت برند خوشی اقبال تو را

     

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @  

محمد ریاضت

 

بیا ساقی دمی ساز و یکی بزمی به پا کن

 

 

طبیبم باش، ز درد و غم مرا امشب رها کن

بیا ساقی که امشب درد و رنجم بی شماره

 

 

به جای دیده، قلبم لحظه‌ها را می­شماره

بیا ساقی که هر مِی را چشیدم ناگواره

 

 

چرا که دل خراب آن دو تا چشم خماره

بیا ساقی که من از پُـرکسان و بی کسانم

 

 

مِی نخواهم، بر مصاحب خود به محفل می­رسانم

به هرکس می­رسم همچون خودم تنهای تنهاست  

 

 

در پس سیمای او هم بار سنگینی ز غم‌هاست

به هرکس می‌رسم در خود سوال و یک معماست

 

 

ز اول تا به آخر، کاشکی و افسوس و امّاست

پس بیا ساقی بساط عیش و عشـرت را به پا کن

 

 

خانه ی حسـرت بریز و خانه­ای نو تو بنا کن

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @ 
 

محمد ریاضت

 

هر چه فغان از غم دنیا کنی

 

 

هر روز و شب شیوَن و غوغا کنی

جامه به تن پاره کنی، بَردری

 

 

سوز نـهـان را تـو هـویدا کنی

هیچ نشود چاره و درمان تو

 

 

جز تو خودت کوچک و رسوا کنی

                        ***

بار غم گر باز شود سنگین‌تر است

 

 

چون سیاهی آب خورد رنگین‌تر است

بار غم را خاک سپار و کـس مَگو

 

 

دل بسوزد بر تو کس ننگین‌تر است

                         ***

هرچه غم گویی ، غمت افزونتر است

 

 

هر چه دل را باز کنی، پر خون‌تر است

گر نشینی پای حرف‌های دلت

 

 

این دل مجنون ز پیش مجنون تر است

     

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @  

محمد ریاضت

تا که گفتیمش یکی را از ته دل ما سلام

 

 

زَهر دوستی را چشیدیم ما به جسم و هم که جان

تا که گفتیم ما کلامی از جوانی و بهار

 

 

بادی برخاست و ز طوفانش خزان شد این جهان

 تا که خواستیم ما بنوشیم جرعه‌ای از می ناب

 

 

سرکه را دادند به ما در خمره ­ای جای شراب

سرکه نوشیدیم ، خیال کردیم شراب ما خورده‌ایم

 

 

دهان ترش شد، گمان کردیم که لذت برده‌ایم

به خود گفتیم چه مستیم و عجب مست کرده‌ایم   

 

 

خمره را نوشیده‌ایم کاری زبردست کرده‌ایم!

                                            ***

رندی آمد سوی ما، دیدش که ما در خمره‌ایم

 

 

خمره را نوشیده‌ایم، اما هنوز پژمرده ایم

  گفت اگر مدهوش و مستی پس چرا آزرده‌ای

 

 

گر که شادی پس چرا غمگین و هم افسرده ای

                                          ***

تا که بوئید خمره را آگاه شد از احوال ما

 

 

هم گریست و هم بخندید بر پریشان حال ما

                ***
 

تاک همان تاک است و انگوری که بر شاخ است همان

 

 

آب همان آب است و آفتابی که بر باغ است همان

هر چه شد در این گذر، اندر درون خمره شد

 

 

مِی کتابش بسته شد، کل کتاب دو جمله شد

"  گر که انگور مِی نشد، پا خورد و آخر سرکه شد

     هم ظرف آن شد جابه جا، هم بین راه دستخورده شد  "

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @ 

 

 

                                         

محمد ریاضت

بگذشت بهار و بلبل به چمنزار نیامد

                                        دلبر همه جا رفت، به بالینِ منِ زار نیامد

اینهمه گل، برکف ما به جز تیغ و به جزخار نیامد

                                        عالمی دوست، بَر ما به جز آن یارِ ستمکار نیامد

همه پر شور و بر این حزن پر اندوه ما

                              یک صوت خوش و نوای غمساز نیامد

در جمع مستان ما نشستیم خمار

                                        شب طی شد و آن ساقی دمساز نیامد

به هر میکده رفتیم، همه سرکه فروش بود

                                        کام تلخ و یکی ساغر پر شراب نیامد

دل به دریا چون زدیم خشکیدش

                                        در طالع ما، به جز کویر و جز سراب نیامد

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

محمد ریاضت