پرواز

میان جنگلم، وقت غروب است
شب رسید و مقصد من راه دور است
هر قدم که می‌روم واپس نتوانم نگریست
چه تاریکتر از آن است که بود لحظه‌ی پیش
گر پیش روم چه امید به نجات است
گر بمانم، بسی این شب دراز است
گر که برگـردم و واپـس بـروم
از کجا دانم که آن چاره ی کار است
پس تاریک‌تر از آنست
چو به راست بنگرم تردید کنم،
شاید که چپ روشن‌تر از آنست
با خود اندیشه کنم، گناه من نباشد که شب است
محیط من آوای وحش و جنگل است
ظلمت اگر هست چرا روزنه‌ی نور نیست
هرچه در این عالم است با یکدگر جور نیست
مگر نگویند زمین بزرگ و هم فراخست
آنچه نصیب ما نشد یک کوره راه است
***
ناگه نگهم خیره بر آسمان شد
چشم گشاده بر نور ستارگان شد
نجوایی به گوش دل شنیدم
نجوا کننده در نهان و من ندیدم
***
" برخیز وبگشا پر و پرواز کن
راه خود به آسمان تو آغاز کن
زمین رها و زمینی فراموش کن
ستاره در آغوش گیر،
دگر هرچه چراغ است تو خاموش کن"

 

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

فاصله

 

تو یک طلوعی، من آن تنگ غروبم
	تو چشمه ساری، من آن خشکیده رودم
تو آن شکوفه­ای بر شاخساران
	من تک درختی بدون ابر و باران
تو خود شروعی، منم نقطه پایان
	تو ناخوانده کتابی، مرا خوانده فراوان
تو آن گلبرگ طناز و پر از ناز
	من زمین خورده از این دنیای لجباز
تو هزاران در به رویت می‌گشایند
	گم گشته در خود،چون به رویت در کند باز
تو نوایی، تویی آغاز یک شعر
	من آن آهنگ خاموش، منم پایان آواز
تو نماز صبح را در سجودی
	من به مغرب جانمازم می‌کنم باز
تو آن جوانه­ای در انتظار گرما
	من برگ زردم در هراس و بیم سرما
تو خود پر می‌کشی به سوی پرواز
	من اندیشه کنم به قعر دریا
تو آن ستاره­ای منتظر ماه
	من طرد شده شهاب، در تیرگی راه
تویی آن زائری در راه زیارت
	من زیارت کرده و نایافته حاجت

ما را در اینستاگرام دنبال کنید     sher_dar_sokhan @

کوکبان

 

شِکوه کردیـم پیش تـو ما از بـدی دگران
	ناله بردیم از علفزار ما بـه تیغ خیـزران
گله‌ها و ناله‌ها بی سود و هم بیهـوده بـود
	چون‌که ما خوبان بـدادیم در ره ما بهتران
ما  که بی منت بدادیم هرچه بـود دار و ندار
	در رهِ دلبر، رهـا کردیم هـزاران دلبـران
ما  بگشتـیـم در کویر دنبال یک آب روان
	در پـی گلهای یـونـجـه، هم که موج شبـدران

***

ما ز رودخانه گذشتیم و شدیم  مغرور بر آن
	ناگهان دیدیم که غرقیم ما به دریـا بیکران
تـو گـفـتی هست خدا بر من یکی و تو یکی
	پس چه شد با وعده ­ای رفتی به سوی کافران
ما که گفتیم در خزانیم پس برو با ما نیـا
	تو  گفتی گل دهند پاییز تمام کوکبان

ما را در اینستاگرام دنبال کنید             sher_dar_sokhan @ 

 

روزگار بی کسی

تو روزگار بی کسی

هیچ کس نمیخواد هیچ کسی

سگ ها به ما محرم ترند

هم گربه ها همدم ترند

*****

تو روزگار بی کسی

بی داد و هم بی داد رسی

شکوه ز بهر چه کنیم؟

از خود گله بر که کنیم؟

آبیست که خود گِل کرده ایم

بذریست که خود له کرده ایم

نفرین به هر چه نسل ماست

که گربه اصلِ  اصل ماست .

ما را در اینستاگرام دنبال کنید   sher_dar_sokhan @

دیگه چیزی نمی گم

دیگه از صورت زیبا نمی‌گم
	دیگه از رفیق دانا نمی‌گم
دیگه از شکسته وشکستنی‌ها نمی‌گم
	دیگه از پیوستن و گسستنی‌ها نمی‌گم
یکی آمد، یکی باید برود
	دیگه از آمده‌ها و رفتنی‌ها نمی‌گم
دیگه از دیوانگی‌ها نمی‌گم
	اینهمه ویرانگی‌ها نمیگم
من در این شهری که نوست بیگانه‌ام
	از غم  بیگانگی‌ها نمی‌گم
دیگه چیزی نمی‌گم
دیگه از شهر قشنگ و خونمون
	دیگه از نعنا و نعنا پونمون
دیگه از دشت ها و نهر و جوی آب
	دیگه از باغهای پشت خونمون
دیگه از مکر و فریب و خدعه‌ها
	آدما در بند و دام عقده‌ها
دیگه از پیرا و رو دست مونده ها
	این همه از خونه‌هاشون رونده‌ها
از تمام رفته‌ها و مونده‌ها
	قصّه‌ی پر غصّه‌ی وامونده‌ها
دیگه چیزی نمی‌گم

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خودپرست

 

در این روزها دگر هیچ کس کسی را دوست ندارد
	نـوای نی دگـر آن نـالـه‌ی جانسوز نـدارد
به هر کس می‌رسی نالان و سرگردان خویش است
	که آن خود  کرده را چیزی به جز افسوس  ندارد
اگـر مـحـتـاج نـانـنـد و به حرمان هـمجـواران
	به جـز سـیـری روا بر  ما در این  دنیا  نباشد
زمستـان گـر که هست، باشد، به ما سرما نباشد
	به تابستان هوا گرم و به ما گرما نباشد
یکی لیلا اگر باشد،هزار مـجــنـون در این شهر
	به جز بـر ما، سـزاوار بـر کسی لـیلا نباشد
در  این روزها درختان هم به یکدیگر غریبند
	سیه چادر کنند بر سر که همدیگر نبینند
در این روزها تمام بوته‌ها از ریشه خشکند
	تـمـام بـاغـبـانـان در عـزای گـل نشینند
در این روزها شکوفه از درختان در گریز است
	درختان ساکتـنـد و آن  شکوفـه در ستـیـز است
درختان می‌شوند لخت و شکوفه نیز به نسیان
	نداند که شکوفه بی درختان هیچِ هیچ است

ما را در اینستاگرام دنبال کنید      sher_dar_sokhan @

گل ها

 

تـو گل لاله و هم کوکب رویـیده بـه روی چمنی
	سبدی از گل یاس، هم که تو خود باغ پر از یاسمنی
خنده افسونگر تـو چون گل ناز، نگاه تو نرگس باز
	تو همان شقـایـق شکفته بـر صحرا و دشت و دمنی
بوی تو گوید تو گلی، اما نگویدکه چه گل
	در گمانم تو اقاقی یا خـوشه‌ای از خـرمن نسترنـی؟
شاید هم که مینا یا که آن تازه گل بنفشه‌ای
	کـه پیغام بهاری و بـه چند روزی کنـار چـشمه‌ای
رنـگ رخسارت خجـالت می‌دهد کوکب و هم ارکـیده را
	به کجا باشد چنین گل، با چنین ناز، با چنین کرشمه‌ای
به خدا زیباتر از سوسن و زنبق، هم گل نیلوفری
	گـر هزاران گل ببینم، باز بگویـم تو از آن‌ها بـهتـری

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید  sher_dar_sokhan @  

 

گزیده ای از شعر شکایت

 

ما را چرا زائیده‌اند
	خود رفته آرامیده‌اند
آنان که ما آورده‌اند
	این روز ما ندیده‌اند

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan  @ 

|

ساخت کد آهنگ و موسیقی

حقیقت

من آییــن و طـریقت را نمی‌خواهم
	من این زهــر حقیــقت را نمی‌خواهم
حقـــیقت راچــــــویابی تلخِ تلخ است
	من این فتـــح و غنیمت را نمی‌خواهم
مــــــراد من همان نادانی و بی‌خبریست
	من از تو هیچ فضیلت را نمی‌خواهم
ضمیرم را زدانــــــــایی تو پـاک ساز
	عذاب و رنــــج بیشتر را نمی‌خواهم
رهایم کــــــــن به رویـــــــــای خیـالم
	که من پند و نصیحت را نمی‌خواهم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید    sher_dar_sokhan @ 

 

سایه ایستاده

 

هر چه گفتم من، تو هرگز نشنیدی

                                              نیازم نفسی بود و تو بر من ندمیدی

هر چه زنهار به تو دادم از خطر

                                              هر چه گشتم در پی­ ات من در به در

هر چه از خود کندم و بر تو زدم

                                              شاید بتوانم که تو از دست ندهم

                               ***

هر چه گفتی، من خموش ماندم به جا

                                            به هر بیراهه رفتی من نپرسیدم کجا

هر چه قهر کردی، من نوازشها زدم

                                            هر چه طبل جنگ زدی، من طبل سازش‌ها زدم

هر چه تو طوفان شدی، من صخره‌ی آرام شدم

                                          هر چه تو عصیان شدی، من دور ز هر طغیان شدم

آخرش رفتی و من تنها شدم

                                          سایه‌ای بودم، ز ناچاری خود بر پا شدم

 

ما را در اینستاگرام دنبال کنید       sher_dar_sokhan @